DAVID LEE ROTH: Eat ’em and smile LP. includes “Yankee Rose”, “Shy Boy”. Check videos, video reviews and audio

Description

Check whole album:  https://music.youtube.com/playlist?list=OLAK5uy_mRp6I0XPH4DwoC9NSxIlpSBpKwR3vko6c

Eat ‘Em and Smile is the debut full-length album by original Van Halen vocalist David Lee Roth released in 1986.

After parting ways with Van Halen under disputed circumstances in 1985, David Lee Roth returned with his first solo LP a year later. Roth had previously released a solo effort of lounge covers called Crazy From The Heat. However, for the new album, Roth rejected another set of all lounge covers and returned to a rock sound similar to his style with Van Halen. Roth hired as his new backing band three powerhouse musicians, Billy Sheehan (later of Mr. Big), Gregg Bissonette, and guitarist Steve Vai who had worked previously with Frank Zappa, PiL and Alcatrazz.

The album was a straight-forward hard rock album and was a critical and commercial success, with Rolling Stone, among others, saying nothing on the album was as slick as any of the singles from Van Halen 5150 album and much more “”trashy fun””. In a nod to his previous solo effort, there are two lounge songs included, “”That Life”” and “”I’m Easy””. Roth also included a cover of the popular hit “”Tobacco Road””. The first single, “”Yankee Rose”” was probably the most well known of Roth solo songs although “”Goin’ Crazy!”” also saw limited radio play.
A version of “”Kids in Action””, originally by Kim Mitchell (of Max Webster), was also recorded for this album. However, due to time constraints, the song was not included on the release. Billy Sheehan was briefly a member of Max Webster, according to Kim Mitchell.

Musical Complexion
This is the first of two albums to feature the duo of Steve Vai and Billy Sheehan on guitar and bass. Throughout the album the two would often sync complicated bass lines together with the lead guitar parts, this can be heard on tracks such as “”Shyboy”” and “”Elephant Gun”” among many of the other tracks. This is arguably the breakthrough album that brought Steve Vai into the public as a contender with Edward Van Halen, being that he was the previous guitarist who worked with Roth. This album features some of Steve Vai most prominent guitar work.

Track listing
“”Yankee Rose”” (Roth/Vai) – 3:47
“”Shy Boy”” (Sheehan, arr. Roth) – 3:23
“”I’m Easy”” (Field/Price) – 2:11
“”Ladies’ Nite In Buffalo?”” (Roth/Vai) – 4:08
“”Goin’ Crazy!”” (Roth/Vai) – 3:11
“”Tobacco Road”” (John D. Loudermilk) – 2:27
“”Elephant Gun”” (Roth/Vai) – 2:23
“”Big Trouble”” (Roth/Vai) – 3:56
“”Bump And Grind”” (Roth/Vai) – 2:32
“”That Life”” (Dean Kay/Kelly Gordon) – 2:29

Personnel
David Lee Roth – Vocals
Steve Vai – Guitars
Billy Sheehan – Bass, Backing Vocals
Gregg Bissonette – Drums
Jeff Bova – Keyboards
Jesse Harms – Keyboards
Sammy Figueroa – Percussion
The Waters Family – Backing Vocals
The Sidney Sharp Stings – Strings

Ο καλύτερος προσωπικός δίσκος του Diamond Dave! Ορισμένα πράγματα δεν θα πρέπει να τα αφήνεις για τον επίλογο αλλά θα πρέπει να τα δηλώνεις εξ αρχής για να ξεκαθαρίζεις προοιμιακά το τοπίο! Ήταν η εποχή που όλοι οι φίλοι των VAN HALEN πετούσαν τη σκούφια τους στον αέρα αφού τόσο το αγαπημένο τους συγκρότημα είχε κυκλοφορήσει τη δισκάρα “5150” όσο και ο Roth παραμέριζε τις πολυαγαπημένες του “lounge meets Vegas” διασκευές και επανέφερε τα πράγματα στην πρότερη τάξη με το “Eat ‘em and smile”. Και επειδή έχω κουραστεί τα τελευταία χρόνια να σιχτιρίζω τα «και καλά» supergroups, την προσοχή σας παρακαλώ για 4 δευτερόλεπτα για ένα πραγματικό supergroup: David Lee Roth (φωνητικά), Steve Vai (κιθάρα), Billy Sheehan (μπάσο), Gregg Bissonette (drums)!

Βάζεις το δίσκο και μπαίνει το “Yankee Rose” με τους Roth και Vai να “συνομιλούν” (με μικρόφωνο και κιθάρα) θυμίζοντας και ξεπερνώντας –τολμώ να πω- τη συγκλονιστική “συνομιλία” των Gillan-Blackmore πριν από 14 χρόνια στο “Made in Japan”. Αυτό που ακολουθεί είναι ένας καταιγισμός από κιθάρες και πιασάρικα τραγούδια που συνδυάζουν ποιότητα, μελωδία, εμπορικότητα και κυρίως προβάλλουν σε μέγιστο βαθμό την over the top προσωπικότητα του μεγάλου Diamond Dave! Και αυτό που γούσταρα σε υπερθετικό βαθμό είναι ότι όλα αυτά προσφέρονταν σε ένα πακέτο μίας μη λουστραρισμένης παραγωγής από πλευράς Ted Templeman που θύμιζε τις ένδοξες μέρες του πρώτου άλμπουμ των VAN HALEN (από πλευράς ατμόσφαιρας, φυσικά…). Δεν χρειάζεται καν να υπογραμμίσω ότι τα περιοδικά εκείνη την εποχή επικεντρώνονταν σε μία διττή κόντρα: από τη μία πλευρά είχαμε VAN HALEN vs Roth και από την άλλη Eddie Van Halen vs Steve Vai… Χαμός, αγαπητοί φίλοι και φίλες! [Σάκης Νίκας]