Description
Χριστόδουλος Χάλαρης – Ο Μεγαλέξαντρος
Label: Minos – MSM 389
Format: Vinyl, LP, gatefold Album
Country: Hellas Ελλας Greece
Released: Dec 1980
Genre: Folk, World, & Country, Stage & Screen
Style: Soundtrack
Α1 Άγιε Μου Μεγαλέξανδρε
Lyrics By – Γ. Κακουλίδης*
Vocals – Χρ. Χάλαρης*
Α2 Το Τραγούδι Της Τάβλας
Lyrics By – Γ. Κακουλίδης*
Vocals – Χρύσανθος
Α3 Του Αλέξανδρου (Ορχήστρα)
Α4 Χορός Ληστών (Ορχήστρα)
Β1 Τραγούδι «Του Μεγαλέξανδρου»
Lyrics By – Θ. Αγγελόπουλος*
Vocals – Χρύσανθος
Β2 Το Μιρολόι Των Ληστών (Ορχήστρα)
Β3 Ο Χορός Της Κόρης (Ορχήστρα)
Β4 Πολεμικός Χορός (Ορχήστρα)
Β5 Θεοφάγια (Ορχήστρα)
Phonographic Copyright ℗ – Μίνως Μάτσας & Υιός Α.Ε.
Made By – Fabelsound
Recorded At – ERA Studio
Printed By – Βουλγαρίδης – Χατζηστύλης
Artwork – Σπύρος Καραχρήστος
Clarinet – Γιάννης Βασιλόπουλος
Engineer – Μπάμπης Μπίρης
Music By, Conductor [Orchestra], Instruments – Χριστόδουλος Χάλαρης
Narrator – Θ. Αγγελόπουλος*
Percussion – Μηνάς Χάλαρης
Ακρόαμα από την ταινία του Θ.Αγγελόπουλου.
℗ 1980 Minos Matsas & Son Co. Ltd.
Made in Greece.
Issued in a gatefold sleeve.
All wording originally in Greek polytonic.
Matrix / Runout: YGOX 389
Matrix / Runout: YGOX 340
Rights Society: ΑΕΠΙ
Other (Rights Owner): Θ.Α.
Other: 42785/2439/80
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΧΑΛΑΡΗΣ (1946-2019)
Έφυγε σήμερα από τη ζωή ο Χριστόδουλος Χάλαρης, ένας από τους πιο σημαντικούς συνθέτες του «έντεχνου» τραγουδιού και ακόμη διπρεπής μουσικολόγος, με αντικείμενο τη βυζαντινή μουσική κυρίως, αλλά και την αρχαιοελληνική.
Είναι τρανή η ιστορία του Χριστόδουλου Χάλαρη και ξεπερνά, μάλλον, τη δισκογραφία του με τραγούδια (δηλαδή τα έξοχα άλμπουμ «Τροπικός της Παρθένου», «Τα Παιδικά», «Ακολουθία», «Δροσουλίτες»…), όπως και τα εξαιρετικά σάουντρακ που έγραψε, είτε αυτά τυπώθηκαν σε δίσκους είτε όχι [για τις ταινίες Διαδικασία (1976) του Δήμου Θέου, Ο Μεγαλέξαντρος (1980) του Θόδωρου Αγγελόπουλου, Προσοχή Κίνδυνος (1983) του Γιώργου Σταμπουλόπουλου, Η Φωτογραφία (1986) του Νίκου Παπατάκη κ.ά.], καθώς το τρίτομο πόνημά του Η Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής και της Βυζαντινής Μουσικής [Victory Entertainment, 2018] φαίνεται πως ήταν το έργο της ζωής του. Από το σχετικό σημείωμα του συνθέτη, για τη συγκεκριμένη έκδοση:
«Κατά την ταπεινή μου άποψη, η ευπαθεστέρα των επιστημών είναι η ιστορία. Ο καθείς την χειρίζεται και την διαχειρίζεται κατά το δοκούν και σύμφωνα με το συμφέρον της στιγμής. Έτσι, λοιπόν, περνάμε από πολλές περιπέτειες.
Η δική μου γενιά μεγάλωσε με τρία δόγματα, με τρεις φράσεις αποφθεγματικές: “από την αρχαία ελληνική μουσική δεν σώθηκε τίποτε”, “κατά τη βυζαντινή περίοδο, επί 1100 χρόνια δεν παρήχθη κοσμική μουσική, oι δε Βυζαντινοί δεν χρησιμοποιούσαν όργανα” και “οι Βυζαντινοί δεν είχαν ποτέ διανοηθεί να πάνε στο θέατρο ή να έχουν την παραμικρή σχέση με την αρχαία παιδεία”. Διότι είχαν τόσο πολύ πληγωθεί από τους μίμους του Βυζαντίου που διακωμωδούσαν τα δρώμενα τα σχετιζόμενα με τη βάπτιση, τον γάμο και άλλα μυστήρια, ώστε είχαν απωθήσει συλλήβδην όλες τις εκφάνσεις του αρχαίου πολιτισμού.
Όταν “δεν διεσώθη τίποτε από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό” πειθόμαστε ότι δεν συντρέχει λόγος να ψάξουμε να ανακαλύψουμε τα… ανύπαρκτα. Ανύπαρκτη, λοιπόν, η μουσική φιλοσοφία, παράλογη η περί τα όργανα και την οργανοχρησία έρευνα, άνευ αντικειμένου η προσπάθεια ανακάλυψης συστήματος αποτύπωσης της μουσικής πράξης. Για τους ίδιους λόγους, καθώς κατά τη βυζαντινή περίοδο κανένα πολιτιστικό αγαθό δεν παρήχθη, καλούνται οι επίδοξοι ερευνητές να μην ασχοληθούν ματαίως με την τραγική αυτή “περίοδο του σκοταδισμού, της θρησκειοληψίας και των δεισιδαιμονιών”.
Ποιός ο λόγος, λοιπόν, να γράφεται μια ιστορία για την ελληνική μουσική; Ποιός ο λόγος να ασχοληθούμε με κάτι που, και αν ακόμη υπήρξε, παρήλθε χωρίς να αφήσει πίσω του ίχνη;
Όλα όσα μας είπαν ήταν ψεύδη αισχρά. Σχετίζονται με φαύλες προθέσεων ανθελλήνων που επιθυμούν να οδηγήσουν τη διαδρομή του Ελληνισμού στον Καιάδα. Ελπίζω ότι το ανά χείρας πόνημα θα τους δυσχεράνει το έργο…».
Ναυσιμέδων
Τεράστια μορφή. Μου άνοιξε τα μάτια για την μουσική στο Βυζάντιο. Ακόμα όμως ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει ότι η φωνητική στην ορθόδοξη εκκλησία είναι “παράδοση” εξαιτίας της τουρκοκρατίας.–Για να μην μακρηγορώ μορφές σαν τον Χάλαρη έριξαν άπλετο φως σε μια εποχή που κατασυκοφαντήθηκε συστηματικά. Όπως πχ ο Τατάκης που ανέδειξε την Βυζαντινή Φιλοσοφία, όταν όλοι πιστεύανε ότι η φιλοσοφία δεν αναπτύχθηκε καθόλου στην Βυζαντινή εποχή.
Ο μουσικοσυνθέτης, μουσικολόγος, Χριστόδουλος Χάλαρης, γεννήθηκε στις 21 του Νοέμβρη 1946 και έφυγε από τη ζωή στις 30 του Γενάρη 2019.
Σπούδασε στο Παρίσι μαθηματικά, κυβερνητική και μουσικό αυτοματισμό.
Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, έγραψε αξιόλογα μουσικά έργα, με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο (Τροπικός της Παρθένου, Ακολουθία, Δροσουλίτες κ.ά) και μετά ασχολήθηκε, σχεδόν αποκλειστικά, με την έρευνα της βυζαντινής μουσικής. Ασχολήθηκε και με τη μουσική των αρχαίων Ελλήνων, τη μαισαιωνική, καθώς και την παραδοσιακή.
Ίδρυσε την Ορχήστρα παλαιών παραδοσιακών και πρωτότυπων οργάνων που πολλά από αυτά τα ανακατασκεύαζε ο ίδιος.
Διέθεσε χρόνο και χρήματα για την ενασχόληση του και την έρευνα στην βυζαντινή μουσική.
Μετά από επίπονη έρευνα, μας παρέδωσε τον τρίτομο σύγγραμμα “Η ιστορία της αρχαίας ελληνικής και βυζαντινής μουσικής”.
“Αν και δεν γεννήθηκα στην Κρήτη, οι μνήμες του Κρητικού πατέρα μου και μετά τα σχολικά χρόνια που είχα την τύχη να ζήσω στο μουσικά προνομιούχο αυτό νησί, επέδρασαν ουσιαστικά στην εξέλιξη της δουλειάς μου…”
Χριστόδουλος Χάλαρης
Έργα του: Τροπικός της Παρθένου (1973), Ακολουθία (1974), Τα παιδικά (1974), Δροσουλίτες (1975), Ερωτόκριτος (1976), Η ηλικία της θάλασσας (μουσική για την ταινία του Τ. Παπαγιαννίδη – 1978), Ο Μεγαλέξαντρος (μουσική για την ταινία του Θόδ. Αγγελόπουλου – 1980), Φωτογραφία (μουσική για την ταινία του Νίκου Παπατάκη – 1986), Κοσμική βυζαντινή μουσική (1989 – 92), Συμποτικά Ι και ΙΙ (1990 – 91), Ακριτικά Ι και ΙΙ (1990 – 91), Ελλήνων ωδές (1992), Μουσικές της αρχαίας Ελλάδας (1992), Μουσικές του Αιγαίου Πελάγους Ι, ΙΙ, ΙΙΙ (1992 – 93), Ανθολογία μεσαιωνικής βυζαντινής μουσικής Ι, ΙΙ (1993), Ενόργανα (1994), Μουσικές των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και άλλα.
